La vida valenciana

Lieve allemaal,

Vandaag is het alweer 7 weken geleden dat ik in Valencia ben aangekomen, terwijl het nog net gisteren leek dat ik in Grenoble zat..

De busreis verliep iets minder comfortabel dan ik eigenlijk van tevoren gehoopt had. Na mijn spullen te hebben gepakt (en zeven vuilniszakken troep te hebben weggegooid) vertrok ik eind van de middag richting Lyon, waar mijn bus naar Valencia om 21.00 aan kwam rijden. Waar ik niet helemaal op had gerekend, was dat de bus al helemaal volgestouwd zat met mensen die ergens eerder op waren gestapt. Ik was even bang dat ik de verkeerde bus in was gewandeld, want overal waar ik keek zag ik zwart. Er was gelukkig nog één plaatsje vrij naast een schattig oud Frans omaatje. Gauw een slaappil genomen om volgens mijn planning van 21.30 tot 10.30 non-stop te kunnen slapen. Ik weet niet of kwam door de angst dat mijn spullen door mijn buren gestolen zou worden, door de vreemde blikken die ik toegeworpen kreeg, door het feit dat ik op geen enkele mogelijkheid normaal op mijn stoel paste of dat die slaappil gewoon over datum was, maar ik heb die nacht geen oog dicht gedaan. 's Ochtends om 7 uur vond de buschauffeur het ook nog eens tijd worden om iedereen de bus uit te schoppen voor frisse lucht, dus heb ik vrienden gemaakt met mijn medereizigers. Zo snel mogelijk dus weer terug die bus in, om vervolgens om 10.30 compleet gesloopt in Valencia aan te komen.

Tamara en ik kwamen ongeveer een kwartier na elkaar aan bij het hotel, super mooi getimed. Zij had van tevoren al een afspraak geregeld bij een huisvestingsorganisatie met wie we de hele dag op pad zijn geweest om appartementen te bezoeken. Nadat we 's avonds even ergens wat gegeten hebben, zijn we rond 9 uur totaal kapot in slaap gevallen. De volgende dagen hebben we nog wat appartementen bezocht, waarna we op vrijdag de sleutel kregen en als eerste bewoners in 'ons' huisje gingen. Sindsdien wonen we midden in de stad in een 5-kamerappartement waar inmiddels nog een Duits en een Portugees meisje en een Mexicaanse jongen bij zijn gekomen. Het is wel even wennen hoor, om alles met zoveel mensen te moeten delen!

Ook het niveau van de lessen, die we volledig in het Spaans volgen, bleek even wennen. Na onze eerste les was de wanhoop, depressie en pure angst van onze beide gezichten af te lezen. Waar waren we in godsnaam mee begonnen, we verstonden allebei geen woord van waar de docenten het over hadden. Ja, natuurlijk wisten we dat de lessen in het Spaans zouden zijn, en natuurlijk wisten we dat het pittig zou worden, maar kunnen die docenten niet op zijn minst even een korte samenvatting geven van waar ze het in godsnaam over hebben? Nee dus. We hebben ons vakkenpakket gelijk totaal omgegooid naar vakken die ons een stuk makkelijker leken. We volgen nu zowel eerstejaars-, tweedejaars- als derdejaarsvakken en inmiddels is onze kennis van de taal zodanig gegroeid dat we nu in ieder geval het meeste van de lessen wel meekrijgen.

De lessen die we volgen zijn wel super interessant en leuk. We volgen de opleiding Reclame en PR aan een privé-universiteit, waardoor het niveau van de (meeste) vakken wel vrij hoog is. Er wordt veel theorie met praktijk afgewisseld, zo moeten we voor het vak Comunicación Audiovisual elke week foto's maken van een vooraf opgegeven thema, welke we dan in de les bespreken. Een klein nadeel is dat we voor alle vakken erg veel presentaties moeten geven. Verder hebben we helaas erg veel gaten in ons rooster, op dinsdag hebben we bijvoorbeeld een tussenuur van 12.30 tot 19.00, maar aan de andere kant hebben we hierdoor weer veel vrije tijd. Het is hier vaak heel mooi weer, dus dat is een mooi moment om te gaan hardlopen in het park dat door de stad loopt of ergens te gaan lunchen of desnoods aan onze opdrachten werken.

We volgen inmiddels ook een Spaanse cursus op school. Ons Spaanse niveau werd gelijk een dag na onze aankomst in Valencia getest, en omdat we allebei al ruim een jaar geen woord Spaans meer hadden gesproken en ikzelf alleen nog maar Frans kon produceren, werden we allebei op het laagste niveau ingedeeld. Er werd daar echter op nul-niveau begonnen en daarom zijn we na een week overgestapt naar de andere klas. Het niveau ligt hier wel veel hoger dan waar wij eigenlijk op zitten; nóg een uitdaging, haha.

Buiten school hebben we gelukkig wel veel tijd voor andere dingen. In het weekend worden er altijd wel dingen georganiseerd zoals internationale avonden waarbij iedereen eten en drinken uit zijn of haar land meeneemt, of gewoon 'botellons' bij mensen thuis, waarna we meestal met een groep nog naar een club gaan. We wonen zelf in het uitgaansgebied met heel veel barretjes en clubs. Zowel als cultuur als qua uitgaan is hier onwijs veel te beleven, er is altijd wel gezelligheid op straat.

Ook is twee weken geleden Matteo op bezoek geweest, is mijn moeder net gisteren weer vertrokken en komen mijn Sint Maarten-vriendinnetjes Lisa en Nena overmorgen op bezoek. Dan beginnen de Fallas, dit is het belangrijkste en grootste feest in Valencia; oorspronkelijk werd de komst van de lente gevierd door houten kandelaars te verbranden, tegenwoordig zijn dit enorme standbeelden van papier maché. Het feest duurt 5 dagen, waarna de ruim 750 fallas in de fik worden gestoken. Het begint pas vrijdag, maar al vanaf januari zijn er festiviteiten aan de gang. Zo wordt er al weken elke dag om 14.00 vuurwerk afgestoken en zijn er een Fallas-Koningin en kinder-Koningin gekozen. Ik heb er in ieder geval super veel zin in - en het beste is nog dat ik gewoon een week VRIJ ben van school!

Pff, het is weer een heel verhaal geworden.. De volgende update zal ik korter houden ;).

Un besito, xx